Canım Cok Acıyor..

Seni Gördükce ,
Seni yaşadıkça ,
Senden haßerim oldukça ,
ßen kendi karanLık aydınLığımdan
NEFRET EDİYORUM..
ßiliyor musun??

Acımasız mıyım?...
Yoksa acınacak haldemiyim bilmiyorum.
Bilinmezlikler mi çok, yoksa bilinmezlikleri ben mi
yaratıyorum, bir türlü karar veremedim...

Benim olmanı istemek mi hata, yoksa hata seni
sevmek mi... zaten en karmasık sorum bu.
Günlerdir cevaplarını bir türlü bulamadıgım binlerce
soru soruyorum kendime...Sonra itiraf ediyorum.

Evet seni seviyorum ,seni istiyorum ama niye
bu kadar uzaksın bana?

Farklılıklar mı insanı uzaklaştırır birbirinden?
Bu kadar mı acımasız hayat ki sırf farklısın diye
beni asla görmeyeceksin...Seni çok sevdiğimi öğrenemeyeceksin.

Belkide unutmak en iyisi diye cevap buluyorum kendime,
ama unutmayı bile beceremiyorum. Keşke dünya dursa ya da ben dursam ve dünya dönse gözlerim bir kapalı bir açık derken geçse bugünler
öyle ki seni unutabilsem...
Ve ben yine üzgünüm seni unutamıyorum....

KALBİMİ KENDİMCE YAMALIYORUM.
Ama artık dikiş tutmuyor yaralar. Gözlerimi kapatmak
bile fayda etmiyor son günlerde...
Hak ettiğimi mi yaşıyorum yoksa haketmedigim
şey için sınanıyormuyum bilmiyorum.

Ama acısına dayanamıyorum...

En umarsamaz halimle bile seni umursarken
ben sadece öylece bakıyorum...

ÜZGÜNÜM canımı acıtıyorsun
AMA sen canımı acıttıgını bile bilmiyorsun.......