ya artık dokun yüreğime .ya da çek git umarsızca...

sensiz idare ediyorum işte
say ki götürüyorum hayatı bilinmezliği ile...
sakın üzülme suskunum diye
ben sensizliğimde kulaklarımı tıkıyorum
söküklerini dikiyorum gecenin
ay ile yıldızları birleştiriyorum ,gök ile güneşi ,
martılarla denizi,güzel ile çirkini...
yaşam ile ölüm arasındaki bu maratonun
son finalimi koşuyorum nefes nefese
sen üzülme ara sıra ağlıyorum diye .
bana üzülme senin baharın kışından daha hoyrat.
ben baharsız da yaşarım...
adına yazdığım tüm şiirleri fırlatıp attım da denize
o canımı yaktı biraz...yoksa iyiyim ben .
kızma bana gecenin karanlığına takılıp kaldım diye
merak etme ;güneş bana da doğacak beni de yakacak ,
içimi yeniden ısıtacak denizin tuzu tenimi kavuracak
hiç giyilmemiş bir elbise gibi.
örttüm üstüme düşlerimi ben yenildim yokluğun da karakışlara.
tensel değil tinsel yaşıyorum .
gelmek istersen yeniden gönül kapım açılacak.
ya artık dokun yüreğime .ya da çek git umarsızca...